Kolen werden in de omgeving van Kerkrade gedolven sinds de Middeleeuwen. Centrum van de kolenwinning in de regio was in het begin de vallei van het riviertje de Worms, welke diepe oevers had uitgesneden in het omringende land, waardoor verscheidene kolenlagen werden aangesneden. In latere tijden werd de abdij van Kloosterrade een locaal centrum van de mijnbouwindustrie, en de abten van Kloosterrade werden rijk. Locatie: Kerkrade

Deze website gaat over de steenkolenmijnen van jaren terug. Hedendaags zit er niemand meer onder de grond voor steenkool te zoeken. Er zijn wel nog enkele mijnen die ze tentoonstellen als herrinering aan de mijnen maar de meeste zijn verwoest en gesloopt. Lees hier alles over de mijnen en we hopen dat als je de site gelezen hebt een beetje meer weet dan van te voor. Gegroet door Willem, Sem, Kenny, Glenn en Martijn

Bekijk deze links eens!

• De Domaniale mijn in beeld
• De Mijnen - Mijnen  
• Digifotoweb - Mijnwinst België
• Members - Mijnbouw Limburg  
• Mijnbouw in Limburg
• Palmen - Limburgse mijnen Site van ex-mijnwerker  
• Steenkolenmijn V'burg (museum)
• TU Delft - Steenkolenwinning
• VPRO - Dossier mijnen
• Wikipedia - Koempels
• Wikipedia - Kolenmijn
• Wikipedia - Mijnbouw
• Wikipedia - Ramp Marcinelle
• Wikipedia - Steenkool

In 1923 werd aan Laura&Vereeniging concessie verleend voor de ontginning van steenkool in het veld “Eendracht” dat grensde aan de noordoostgrens van veld Vereeniging. De aanleg van deze mijn, die was genoemd naar de vrouw van oprichter Thijs, begon in 1922. De aanleg van de Julia vond plaats volgens een logisch en overzichtelijk concept. Locatie: Eygelshoven

Al in 1859 waren door proefboringen kolenvoorraden in deze streek aangetoond. Maar er was nog onvoldoende technische kennis voor het afdiepen van schachten en bovendien ontbraken er goede aan-en afvoerwegen. De mijnbouw startte pas in 1896 door de opening van de spoorlijn Sittard-Schaesberg-Herzogenrath. Locatie: Eygelshoven

De dagindeling: De mijnwerkers die ochtenddienst hadden stonden heel vroeg op. Nog voor dageraad. De nachtwerkers konden blijven slapen. Ze gingen eerst een pen halen. Daar stond een nummer op. Dat was je "naam" om in de mijn te komen. Dan gingen ze het pak aan doen. Het was een dik pak en het was heel sterk. Ze kregen ook een lamp mee. In de mijn was het heel donker. Je zag helemaal niks. Alleen als er een licht was kon je zien. Om te kijken of er gas in de mijn hing, namen de werkers een speciale lamp mee. Die ging anders branden als er gas in de buurt was. De mijnwerkers zaten dus de hele dag onder de grond.Er zijn ook mensen die boven de grond werken. Zoals de opzichter, de machinist van de trein om de kolen te vervoeren en de loketwerker. Die laatste gaf informatie aan de mijnwerkers van hoe de mijn in elkaar zat. Bijv. waar de gangen eindigden en waar de mijnwerkers moesten zijn.

Hieronder een overzicht van de mijnen in Limburg: - Oranje Nassau 1 - Oranje Nassau 2 - Oranje Nassau 3 - Oranje Nassau 4 - Mijn Laura - Mijn Julia - Willem-Sophia - Domaniale mijn - Staatsmijn Wilhelmina - Staatsmijn Emma - Staatsmijn Hendrik - Staatsmijn Maurits - Staatsmijn Beatrix

Het mijnterrein vlak naast het spoorwegstation van Heerlen is nu de locatie van het "Centraal Bureau voor de Statistiek", of CBS. Van de mijn resteren alleen het voormalige hoofdkantoor van Oranje Nassau Mijnen, en de gebouwen van schacht II. De Oranje Nassau I was de oudste en op een na grootste van de 4 ON-mijnen.

Een houten boortoren en een werkplaats werden gebouwd, een waterput gegraven, een stoomketel en andere machines werden opgesteld. De aanleg liep echter de nodige vertraging op omdat op 12 november 1899 door een brand de houten boortoren werd vernield. Daardoor vielen de boorwagen en een groot aantal andere ijzeren delen in de schacht. Begin 1900 kon weer verder gaan met het boren. De mijn ligt bij Schaesberg in Landgraaf.

De eerste boringen voor deze mijn werden gestart in 1908 op de Varenböcher. De diepte van deze boring was 803.61 meter. Het carboon werd bereikt op 262.57 m, en de eerste kolenlaan op 291.10 m. In totaal werden er 26 lagen aangetroffen, allemaal bestaande uit vetkool. (Vetkool is gasrijke steenkool, geschikt om cokes uit maken). Locatie van de mijn: Heerlerheide, Heerlen

In 1910 werd met de aanleg van de schacht een aanvang gemaakt. Uiteindelijk werd het een "eigen" mijn, maar het duurde tot 1927 voordat de mijn in productie kwam. De ON-IV was de kleinste van de 4 ON-mijnen. In 1966 werden het ondergrondse bedrijf gecombineerd met dat van de naburige ON-III mijn. Later werd op de mijnlocatie een groeve voor kwartszand aangelegd, welke tot op heden in productie is. Locatie Heksenberg, Heerlen

De Staatsmijn Beatrix zou hebben moeten komen in de buurt van Herkenbosch, ongeveer 10 km oostelijk van Roermond. De geplande productie was ongeveer 1.8 miljoen ton per jaar. Het zou de eerste mijn zijn geweest van de kolenvelden in de Peel, die werden gezien als een vervanging voor de steeds meer uitgeput rakende kolenvelden in Zuid-limburg. De mijn is er echter nooit gekomen.

De Staatsmijn Emma was de op een na grootste kolenmijn van Nederland. Alleen de Staatsmijn Maurits (waarmee de Emma later was verbonden via een 13 km lange tunnel) was groter. In 1963 werd de staatsmijn Emma geïntegreerd met de Staatsmijn Hendrik te Brunssum / Rumpen op ongeveer 5 km afstand.De Staatsmijn Emma produceerde voornamelijk kolen voor industrieel gebruik. De mijn was verbonden met een cokesfabriek gelegen bij de plaats Beek. Locatie: Hoensbroek

De Hendrik produceerde hoofdzakelijk gasrijke vetkool voor de cokesproductie. De aanleg van de 700 en 855 meter verdiepingen startte voor de Tweede Wereldoorlog en werd hervat in de jaren vijftig. De 855 meter verdieping was in 1959 gereed. Deze verdieping was bedoeld om de vetkool noordelijk van de Feldbiss-breuk te ontginnen. Na de sluiting van het bovenondergrondse bedrijf en de sluiting van de schachten van de Staatsmijn Hendrik werd het mijnterrein een militaire basis van de NAVO, en dat is het nog steeds. Locatie: Brunssum

In 1911 verwierf de Nederlandse Staat de concessies "Maasvelden". In 1912 en 1913 werden boringen gedaan door het "Internationale Bohrgesellschaft Erkelenz" in de gebieden ten westen van de Emma -en Hendrik concessies. Locatie: Geleen

De Staatsmijn Wilhelmina was een Nederlandse steenkolenmijn die van 1906 tot 1969 gevestigd was in Terwinselen. Het was de kleinste en oudste staatsmijn van Nederland. Men produceerde de Wilhelmina voornamelijk gasarme magerkool van het huisbrandtype en bezat een eigen syntracietfabriek. Onder het motto "van zwart naar groen" kreeg het gebied een recreatieve functie en werd de steenberg beplant. Ook kwam er een skibaan op de zuidhelling van deze steenberg.

De Willem-Sophia maakt gebruik van de bevriesmethode voor het delven van schachten in de natte bodem, slaagde deze onderneming erin om in vrij korte tijd 2 schachten aan te leggen in het dorp Spekholzerheide bij Kerkrade. In 1902 kwam de mijn, genaamd Willem-Sophia in productie. De Willem-Sophia was een van de kleinere Zuid-Limburgse kolenmijnen. De mijn had vijf schachten, waarvan sommige slechts als ventilatieschacht bedoeld waren. De mijn werd gesloten in 1970.Locatie Spekholzerheide, Kerkrade

... De staatsmijn Emma de grootste productie van alle mijnen telde met maar liefst 109.032.000 ton? ... De bouw van staatsmijn Beatrix nooit is afgerond? Er werd vier jaar na de start in 1958 gestopt. ... Er acht mijnen van de particuliere mijnbouw waren? ... Er vijf mijnen van de staat waren en deze allemaal vernoemd zijn naar iemand uit het koninklijk huis? ... De Domaniale mijn in 1815 de eerste mijn in Nederland was? ... De mijnindustrie in 1965 in Nederland is gestopt?